دسته هشت مارچ

           مسئول قتل فرخنده اشغالگران امپریالیست و رژیم پوشالی است

بعد از فروپاشی رژیم مزدور نجیب وایجاد دولت جهادی ها خانه جنگی های خانمانسوز ارتجاعی میان دو جناح رژِیم جهادی ها به سردمداری مسعود و ربانی از یکسو و گلبدین از سوی دیگر در گرفت. سرانجام آی اس آی پاکستان به حمایت امپریالیست های امریکایی و انگلیسی طالبان را وارد این کارزار نمود. طالبان بنا به ناخوشنودی مردم از رژیم ارتجاعی جهادی ها و حمایت قوی خارجی توانست بر اریکۀ قدرت سیاسی افغانستان تکیه زند.

در زمان امارت اسلامی افغانستان زنان به شدید ترین وجه مورد ستم قرار گرفتند، دروازه های مکاتب به روی شان بسته شد، از رفتن به حمام محروم گردیدند، بدون چادر برقع و محرم شرعی نمی توانستند حتی از خانه بیرون آیند. اگر زنی بدون چادر برقع و یا محرم شرعی در بازار دیده می شد با شلاق طالبان روبرو می گردید و حتی اگر همراه محرم شرعی بود و چادر برقع هم داشت، اما پایش معلوم می گردید باید ضربات شلاق طالبان را در پاهایش احساس می نمود.

امارت اسلامی طالبان با حمایت آی اس آی پاکستان و زیر نظر امریکا کار می نمود وتامین کنندۀ منافع امریکا در منطقه بود، به این دلیل بود که امپریالیزم امریکا در مقابل جنایات طالبان و پایمال نمودن حقوق زنان لب به سخن نگشود و از کنار آن به سادگی گذشت. در حقیقت امر تمام اعمال جنایتکارانۀ طالبان در زمان امارت اسلامی مورد تائید امپریالیزم امریکا قرار داشت.

اما زمانی که منافع امپریالیزم امریکا تقاضا نمود که درافغانستان حضور نظامی مستقیم داشته باشد، دست نشاندگانش را مورد خشم ونفرت قرار داد وبا تهاجمات وتجاوزات همه جانبه افغانستان را اشغال نمود. در این زمان جهادی های شکست خورده وملیشه های بدنام به عنوان لشکر پیادۀ اشغالگران عمل نمودند. امپریالیست های امریکایی بعد از دوماه بمباران و راکت باران وکشتار ده ها هزار از مردم بیگناه وآواره شدن صدها هزار نفر، افغانستان را به اشغال خود در آوردند.

یکی از حیله گری های امپریالیست های اشغالگر برای تجاوز به افغانستان شعار کاذبانۀ آزادی زنان از قید اسارت طالبان بود. گرچه با اشغال افغانستان زنان توانستند از خانه های شان بیرون شوند، به تحصیل و کار در خارج از خانه بپردازند، اما وضعیت شان در مجموع بد تر از زمان امارت اسلامی طالبان گردید. گر چه در زمان طالبان زنان بیش از حد مورد ستم قرار داشتند، اما با وجود این همه ستم و فشار، تجاوزات گسترده واختطاف زنان و دختران به این حد وجود نداشت وهیچگاه سراغ نداریم که در آن زمان دختران سه ساله مورد تجاوز قرار گرفته باشند. امروز در افغانستان اشغال شده، زنان ودختران با آنکه می توانند تحصیل نمایند واز خانه بیرون شوند هیچ مصئونیت ندارند. مسئول تمام این جنایات رژیم پوشالی واشغالگران امپریالیست اند، زیرا جنایتکارانی که چنین عملی را مرتکب می شوند یا از جملۀ اراکین بلند پایۀ دولت اند مانند کبیر رنجبر،... و یا اراکین بلند پایه دولتی پشت سر ایشان قرار دارند. روزی نیست که در اطراف واکناف کشور زنی چه بصورت گروهی ویا غیر گروهی مورد تجاوز قرار نگیرد و یا از طرف پدر، برادر و یا شوهر به قتل نرسد ویا مثله نگردد.  وبدتر از همه که امروز زنان با توطئه و در ملاء عام توسط خیل زن ستیزان وحشی نیز به فجیع ترین شکل آن به قتل می رسند.

فرخنده دختر بیست وهفت ساله که از دارالعلوم عربی فارغ التحصیل گردیده وحافظ قرآن نیز بود و خانواده اش نیز یک خانوادۀ مذهبی است، بناحق توسط ملای تعویذ نویس و مجاور زیارت شاه دو شمشیره متهم می شود که قرآن را آتش زده است. ابتدا مردم نظاره گر اند، اما کسی بنام شرف بغلانی برای اینکه مردم را تحریک نماید تا دختر را مورد حمله قرار دهند با فریاد با حضور مردم و پولیس به دختر حمله میکند واو را مورد لت وکوب قرار می دهد. جای اینکه مردم و پولیس دختر را از چنگال او نجات دهند وچون وچرای قضیه را از دختر پرسان نمایند، همچو حیوان وحشی به دختر حمله می نمایند و با مشت ولگد و چوب او را زیر ضربت قرار می دهند و حتی او را چند مرتبه از بام به پائین می اندازند. در این میان پولیس مزدور نظارگر اوضاع است وهیچ حرکتی انجام نمی دهد. دختر را چنان می کوبند که گوشت واستخوانش یکی می شود. شرف بغلانی وملای تعویذ نویس به این کار بسنده نمی کنند از روی نعش دختر مظلوم موتر کورولا را چند مرتبه عبور می دهند وبعد مرده اش را که کاملاً برهنه گردیده است آتش می زنند تا آثاری از وی بجا نماند.

این است معنی واقعی آزادی زنان در زیر بال و پر اشغالگران ورژیم منحوس دست نشاندۀ شان. اگر تا کنون زنان در خانه مورد شکنجه وعذاب وحتی قتل قرار می گرفتند، امروز در ملاء عام و بصورت گروهی مورد شکنجه وقتل قرار می گیرند.

ایاز نیازی خطیب مسجد جامع وزیر اکبر خان، خانم حسن زاده معین وزارت اطلاعات و کلتور و زلمی زابلی سناتور... از عمل شنیع ملای تعویذ نویس که هم قماش شان می باشد به دفاع بر می خیزند و عمل جنایتکارانۀ گروه وحشی را مورد تائید قرار می دهند، در حالیکه آنها به خوبی می دانند که هیچ سندی دال برسوختاندن قرآن وجود نداشته و به دست هم نیامده است. در چنین حالتی ایاز نیازی خطیب مسجد جامع وزیر اکبر خان به رژیم پوشالی اخطار می دهد که دنبال تعقیب و پیگرد عاملان قضیه نگردد، در غیر این صورت «مردم قیام خواهند کرد»؟!! زهی بی شرمی و سفاهت.

موضعگری خطیب مسجد جامع وزیر اکبر خان، معین وزارت اطلاعات کلتور و زلمی زابلی به این معنی است که ملایان هر کاری را که می کنند آزاد اند وهیچ کس حق آن را ندارد که مقابل شان به ایستد. موضعگری خطیب اجیر و بقیه مزدوران و میهن فروشان اخطار جدی به زنان کشور است که باید مطیع و فرمانبردار باشند و هر کاری که علیه شان صورت می گیرد صدای شانرا نکشند در غیر این صورت وضع شان بهتر از فرخنده نخواهد بود. زنان باید این اخطار را جدی بگیرند وعلیه اشغالگران، رژیم دست نشانده وملاهای میهن فروش واجیر به مبارزۀ جدی و بی امان برخیزند.

طوریکه شواهد می رساند دختر قرآن را نسوختانده واین یک توطئه بوده است. حال گیریم که این کار از وی سر زده باشد. آیا جزایش چنین است که خطیب مسجد جامع وزیر اکبر خان و بقیه میهن فروشان این قدر سفت وسخت پشت جنایتکاران ایستاده اند؟ شاید جناب خطیب وبقیه مزدوران پاسخ شان این باشد که جزای کسی که قرآن را بسوزاند این است. حال این سوال مطرح می شود، زمانیکه اشغالگران امریکایی در میدان هوایی بگرام چندین جلد قرآن را سوختاندند چرا علیه امریکایی ها موضع نگرفتند ومردم را دعوت به قیام ننمودند؟ در این جا یک چیز به خوبی مشخص می شود که این عده ملایان و میهن فروشان به شمول سیاف دین را در بدل پول به اشغالگران امپریالیست فروخته اند، و دین را فقط وسیله ای برای سرکوب مردم زحمتکش قرار داده اند تا ازاین طریق بهتر بتوانند به باداران اشغالگر شان خدمت نمایند. این وضعیت اسفناک این مسئله را بخوبی بیان می کند که بکار بردن کلمه" آزادی زنان" از طرف اشغالگران و رژیم دست نشانده چیزی جز فریب زنان نیست و در حقیقت امر به معنی بردگی زنان است نه چیز دیگر.

 در چنین حالتی باید قتل فرخنده به مقاومت ملی مردمی وانقلابی علیه اشغالگران امپریالیست ورژیم دست نشانده که مسبب این همه بد بختی اند مبدل می شد، اما متاسفانه با ضعف نیروهای انقلابی این کار صورت نگرفت و میدان مبارزه را نیروهای لیبرال درون رژیم پوشالی در اختیار گرفتند و این مبارزه را به مبارزه بین لیبرال ها و بنیادگرایان درون رژیم دست نشانده تبدیل نمودند.

بنیادگرایان درون رژیم پوشالی در این مبارزه عقب نشینی نموده و حالت دفاعی به خود گرفتند، تا آنجائیکه حرف های شان را پس گرفتند ومعین وزارت اطلاعات کلتور در فیس بوکش از موضعی که گرفته بود اظهار ندامت نمود و اظهار کرد که عجولانه تصمیم گرفته است. مگر این آقا زادگان کودک دبستانی اند و نمی دانند که چه می کنند؟ قضاوت را به خوانندگان می گذاریم.  

دستۀ هشت مارچ زنان افغانستان عمل جنایتکارانۀ قتل فرخنده را شدیدا تقبیح می نماید و از زنان ستمدیده افغانستان می خواهد که فریب نیروهای وابسته به رژیم پوشالی، جامعه مدنی و دیگر نهاد های ارتجاعی را نخورند، زیرا در طول 14 سالی که از اشغال کشور گذشته وعده ووعیدهای بیشماری برای زنان و توده های زحتکش داده شده، اما هیچکدام شان عملی نگردیده است.

زنان افغانستان هیچ راهی برای رهایی از این وضعیت اسفناک ندارند جز مبارزه برای بیرون راندن نیروهای اشغالگر وسرنگونی رژیم دست نشانده، زیرا مسبب این همه بدبختی ها اشغالگران امپریالیست ورژیم دست نشاندۀ شان و سیستم مردسالار جامعه می باشد. بدون بیرون راندن اشغالگران وسرنگونی رژیم دست نشانده ومحو کامل سیستم مرد سالار جامعه امکان دست یافتن به آزادی امکان پذیر نیست. این کار فقط از طریق مقاومت همه جانبۀ ملی مردمی و انقلابی امکان پذیر است.

پس به پیش به سوی مقاومت همه جانبه ملی مردمی وانقلابی.

مرگ بر اشغالگران

مرگ بررژیم دست نشانده

و مرگ بر سیستم مردسالار

دسته هشت مارچ زنان افغانستان

6 حمل 1394